De bravoure en de oneigenlijke schaamteloosheid waarmee al die angst en verlegenheid overschreeuwd moet worden. De jeugd van je liefde is een vrijplaats. Zo weinig mogelijk verhullen, om jezelf bekend te maken. Die fracties van herinneringen gesierd door hun schoonheid. De gedachten, gesprekken, stemmingen, die allemaal verbonden zijn aan degene met wie jij de reis maakt. Ik zal me het geluk herinneren. Zo groot dat het pijn doet. Met trotse passen ga ik heen en weer tussen totale verzaliging en tomeloze paniek.